Bij alle vechtsporten en verdedigingssystemen keek ik graag naar mesvechten. Niet alleen in trainingen maar ook bij examens voor allerlei (hogere) graden keek ik graag vanaf de kant toe. Na afloop stelde ik vaak ongegeneerd mijn vragen. Vragen die ontstaan waren vanuit een in mijzelf gegroeid interessant spanningsveld tussen traditioneel trainen in vechtsporten en praktijkgericht trainen binnen hedendaagse veiligheidscontexten van bijzonder onveilige situaties waarin snij- en steekwapens gebruikt worden én werden.

Traditionele vechtsportstijlen, zoals het Wado Ryu Karate en Shotokan Karate dat ik elk als wedstrijdvechter tot aan een dangraad beoefend heb, leggen binnen tanto dori (mesverdediging) houdingen en patronen vast. Muurvast. Opvallend is dat Wado Ryu als enige karate-stijl een licht voorovergebogen houding hanteert in het mesvechten. Met name in het mes-tegen-mes vechten. Dit geeft een biomechanisch voordeel dat in de praktijk effectief blijkt: verlaagd zwaartepunt, bescherming van vitale zones en efficiëntere bewegingsbanen.

Tel dit voordeel uit het Wado Ryu Karate op bij mijn individuele beroepservaringen als bewaker, als cipier binnen het Nederlandse gevangeniswezen en het nut van die licht voorover gebogen houding wordt bevestigd. Bij echte mes-incidenten zoals ik die als cipier meegemaakt heb, kozen vechtenden instinctief voor eenzelfde licht voorover gebogen mesvechthouding. Niet uit traditie, niet uit training en al helemaal niet uit een vechtsport of verdedigingssysteem. Maar vanuit directe noodzaak. Hier raakt de wetenschap de realiteit: bewegingen die logisch zijn vanuit biomechanica en motorisch leren, blijken in levensbedreigende situaties spontaan door vechtenden toegepast te worden.

De les voor ons als professionals gaat verder dan techniek alleen. Voor leiders en trainers in veiligheidsorganisaties, politie, defensie, gevangeniswezen en zorg ligt hier een cruciale uitdaging:

•            Hoe combineren we traditionele methodieken die discipline, structuur en mentale focus versterken met bewezen houdingen en handelingen uit onze beroepspraktijk?

•            Hoe zetten wij praktijkgerichte benaderingen die aansluiten bij de rauwe realiteit van het straat- of celgeweld in binnen beroepsgerichte trainingen?

•            En hoe geven we als leidinggevenden richting aan dit spanningsveld, zodat onze teams niet alleen getraind zijn in protocollen, maar ook voorbereid zijn op het onverwachte?

In leiderschap betekent dit balanceren: tussen respect voor traditie en adaptief vermogen om technieken voortdurend te herijken op basis van praktijkervaring en wetenschappelijke inzichten.

Ik ben benieuwd hoe mijn netwerk dit ziet. Waar ziet u de toegevoegde waarde van traditie in moderne veiligheidsopleidingen, en waar ligt volgens u de grens waar praktijk de overhand moet krijgen?

#WadoRyu #Mesvechten #TantoDori #Bewegingswetenschappen #Leiderschap #Professionaliteit #Veiligheidszorg #TraditieEnPraktijk #TrainingAndDevelopment #AdaptiveLeadership