Ouders hebben opvoeden geheel uit handen gegeven aan derden.

Adrie De Herdt

Trainer / Instructeur / Coach Weerbaarheid en Zelfverdediging. Cliënten fysiek en mentaal adequaat leren omgaan met wangedrag, agressie, bedreiging en geweld.

June 22, 2025

‘Ouders blijven onbereikbaar’ schrijf ik op pagina twee van mijn artikel in het vakblad voor gymleraren: LO Magazine, dat 7 juni j.l. verscheen. Ouders hebben het opvoeden van hun kinderen volledig uit handen gegeven. Dit is niet pas van de laatste paar jaar. Al in een artikel van mij in het vakblad voor gymleraren gepubliceerd in 2013 schrijf ik dat ouders het opvoeden van hun kinderen helemaal overlaten aan voorschoolse opvang, school, naschoolse opvang, huiswerkbegeleiding, sportclubs en indien nodig pedagogische bureaus. En dat ouders hun kinderen alleen zien even na het opstaan en vlak voor het naar bed gaan.

Tussendoor zijn kinderen van externe opvoeders afhankelijk. Van 2009 tot 2013 volgde ik een deeltijdstudie pedagogiek in de lerarenvariant op HBO-niveau. Voor deze studie liep ik LiO-stages (LiO = Leraar in Opleiding) in het PO, VO, VMBO, MBO maar ook op een HAVO en zelfs een gymnasium en in Plus en Entree-klassen. Verder liep ik stages in kinderdagverblijven en opvoedondersteuningsorganisaties. En al direct na aanvang van mijn studie viel mij het totaal niet-opvoeden door ouders op. Meteen in 2010 zei ik hier iets van in een interview dat mij als stokoude pedagogiekstudent afgenomen werd. Mijn mentor was hier niet blij mee: ‘jij bént nog geen pedagoog, dus jij praat voor jouw beurt’. De interesse vanuit op het onderwijs gerichte vak media kwam voort uit mijn historie als cipier, topsporter, burger die zijn dienstplicht nog gedraaid had, internationaal actief opleider en landelijk bestuurder in de sector Migranten bij vakbond FNV. Een druk baasje dat zich met van alles bezighield op allerlei plekken in allerlei (sub-)samenlevingen.

Het niet-opvoeden door ouders ging zover dat zij toen al totaal onbereikbaar waren voor school. Verzoeken om op gesprek te komen kregen geen enkele reactie terwijl hun kinderen wel elke dag naar school kwamen om zich te misdragen. Na drie brieven waar totaal niet op gereageerd werd ben ikzelf na werktijd als stagiair, maar eens op het adres van een gezin met een kind vol wangedrag langs gegaan. Dat werd bijna slaande ruzie met de vader, staande in de deuropening van hun geweldige mooi woning in een villawijk. ‘Weet u wat u moet doen?’ zei ik uiteindelijk ter afsluiting van ons gesprek tegen deze nare vader: ‘Lekker wachten totdat hij het volwassenenstrafrecht ingaat’. Zo ben ik vertrokken.

Mijn mentor voor mijn HBO-studie gaf mij er van langs omdat ik mij niet aan de zogenaamde ‘regulatieve cyclus’ gehouden had. Dat zijn de (vele) stappen die een HBO-pedagoog moet nemen voordat iemand een interventie schrijft voor hulp aan kind en ouders. Máánden later, mijn stage was al lang voorbij zag ik plotseling van de directeur een appje: of ik ondanks dat mijn stage voorbij was, langs wilde komen om het gesprek met de ouders van dit kwade kind bij te komen zitten. De ouders hadden out of the blue zelf om een gesprek over hun kind gevraagd. Natuurlijk kwam ik even terug. Alleen maar om te ontdekken dat de vader door diens drukke werk en nare hobby geen tijd had voor zijn kinderen. De moeder ook niet en dat kwam door de nare levenshouding van de vader. Dankzij hem ben ik bekend geraakt met de term ‘weekend-hooligan’. Een onverbeterlijke man die zijn kinderen nooit zal verbeteren en zijn vrouw alleen doet verslechteren.

#gym #leraar #gymleraren #ouders #kinderen #opvoeden #Studie #oudersmoetenopvoeden #nietopvoeden #wangedrag #mentor #pedagogiek #strafrecht #vader #moeder #weekendhooligan #gezin